حسن روحانی فیلم جنجالی نوید محمدزاده را آتش می زند؟/ نامه ای که برای آقای ستاره حکم مرگ داشت

حسن روحانی فیلم جنجالی نوید محمدزاده را آتش می زند؟/ نامه ای که برای آقای ستاره حکم مرگ داشت/ پرونده ای جذاب و پرحاشیه به بهانه اکران فیلم عصبانی نیستم
اگر تا پیش از این ،عصبانی نیستم تنها به عنوان فیلم جنجالی رضا درمیشیان با بازی نوید محمدزاده و باران کوثری اختصاص داشت حالا این سه نفر در دنیای واقعی عصبانی نیستند و اتفاقا از اتفاقی که برای فیلمشان رخ داده خوشحال هم هستند چرا که به تازگی معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی از حل مشکل نمایش تعدادی از فیلم های توقیف شده و اکران آن ها در آینده نزدیک خبر داده که عصبانی نیستم هم یکی از این فیلمهاست.
برای آنهایی که داستان عصبانی نیستم را نمی دانند، توضیح کوتاهی درباره این فیلم جنجالی می دهیم. داستان عصبانی نیستم درباره دانشجوی ستاره دار و اخراجی با بازی نویدمحمدزاده است که برای فراهم آوردن حداقل شرایط زندگی در رویارویی با بی‌اخلاقی‌های جامعه با خود تمرین می‌کند تا «عصبانی» نباشد و در تلاش است تا دختر مورد علاقه اش «ستاره» با بازی باران کوثری را از دست ندهد. این فیلم جدا از داستان خاص و جنجالی اش یک نکته مهم دیگر هم دارد و آن اولین فیلم باران کوثری بعد از دو سال ممنوع الکاری است
«عصبانی نیستم!» پس از اولین نمایش در جشنواره سی و دوم فیلم فجر در سینما آزادی با استقبال شدید مردم روبرو شد، به طوری که در همان سانس اول نمایش به سانس فوق‌العاده رسید و صف‌های خرید بلیط آن در مقابل سینماهای جشنواره تشکیل شد.این فیلم البته برای اکرانش در جشنواره هم با سانسورهایی روبرو شد و 17 دقیقه از نسخه اصلی فیلم زده شد. بخش فارسی سایت ویکی پدیا درباره سانسورهای این فیلم نوشته: گفته می‌شود گروه‌های افراطی تنها امکان نمایش فیلم را در صورت حذف بیش از ۳۰ دقیقه دیگر از فیلم اعلام کرده‌ بودند! این فیلم اشارات صریحی به ۸ سال دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد دارد داشت و حتی بعضی سایتها به این فیلم لقب فیلم حامی فتنه دادند
عصبانی نیستم در جشنواره سی و دوم در رشته کاندید شده بود و در شرایطی که به نظر می رسید نوید محمدزاده برنده سیمرغ شود اما در اتفاقی عجیب، داوران جشنواره جایزه بهترین بازیگر مرد را به رضا عطاران دادند. کار به جایی رسید که در اواسط مراسم اختتامیه سی و دومین جشنواره فیلم فجر نامه ای از رضا درمیشیان تهیه کننده فیلم «عصبانی نیستم!» خوانده شد مبنی بر اینکه برای حفظ آرامش سینمای ایران از جوایز خود گذشتیم. از همه جالب تر واکنش رضا عطاران به این اتفاقات بود. او در گفتگویی جالب و بعد از گرفتن سیمرغ اعلام کرد:" این سیمرغ متعلق به من نیست. زیرا رای هیئت داوران جشنواره فجر انتخاب نوید محمد زاده به عنوان بهترین بازیگر مرد جشنواره بوده به همین خاطر این جایزه را متعلق به ایشان می دانم نه خودم."
مصاحبه عطاران البته تاثیری در عصبانیت نوید محمدزاده نداشت و او در گفتگو با برنامه اینرنتی 35 دلخوری اش از این موضوع را نشان داد. محمدزاده در بخشی از این مصاحبه گفت:" دو شب قبل از اختتامیه با حرف­هایی که به گوش­م می رسید می­دانستم سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم «عصبانی نیستم» به من می­‌رسد. فردای آن شب وقتی برای آخرین اکران فیلم در جشنواره به سینما فرهنگ رفته بودم، بین سینماگران حرف­‌هایی با این مضمون که حق­ش را خوردند و … می‌­شنیدم . من آن شب متوجه منظورشان نبودم و با خود می­‌گفتم حق کی را خوردند؟ اما این­طور پیچیده بود که «عصبانی نیستم» نباید جایزه بگیرد. از طرفی به من دلداری می­‌دانند و می­‌گفتند آقایان ایوبی، حیدری و کیومرث مرادی در تلاش‌اند تا تو جایزه‌­ات را بگیری و من همچنان متعجب و مبهوت بودم. روز اختتامیه نیز دوستی از دبیرخانه جشنواره به من زنگ زد و گفت مشکل حل شده است و تو امشب جایزه­‌ات را می­گیری.یک ربع بعد از این تماس رضا درمیشیان کارگردان «عصبانی نیستم» در تماسی تلفنی به من گفت ما باید امضا بدهیم که از جشنواره انصراف داده­‌ایم. آن­جا بود که گفتم جایزه را به من ندهند اما برای این که از حق­م بگذرم از من سندیت نخواهند. من چه چیزی را باید امضا می­‌کردم؟ امضا می­‌کردم که جایزه‌­ام را نمی­‌خواهم؟ من از نوجوانی جلوی آینه تمرین سیمرغ گرفتن می­‌کردم و در بیست و هفت سالگی به من گفتند سیمرغی که با ۷ رای از ۷ داور گرفته­‌ای را نباید بخواهی. آن روز تلخ­‌ترین روز زندگی کاری من بود. پیراهن و کت اتو شده‌­ام برای رفتن روی سن و گرفتن جایزه بر در خانه ماند و اشک­های من بی‌اختیار سرازیر بود. ساعت شش آن روز همه چیز تمام شد و بدون امضا کردن، رضایت ما را گرفتند و گروه فیلم انصرافی تحمیلی داد. سیمرغ برای ما نبود چه امضا می­‌کردیم و چه امضا نمی‌کردیم. آن شب برای این که حالم خوب شود تئاتری را روی صحنه بردم و به جای تشویق در سالن اختتامیه جشنواره فجر، تشویق تماشاگران تئاتر را دیدم.
عصبانی نیستم که شصت و چهارمین دوره جشنواره معتبر برلین در زمستان 92 به نمایش درآمد و با استقبال شدید منتقدان و تماشاگران روبرو شد، قرار بود نیمه دوم سال 93 اکران شود اما کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی با ارسال نامه‌ای به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، خواستار عدم صدور مجوز اکران این فیلم و ۷ فیلم دیگر شد که از آنها با عنوان «فیلم‌های مرتبط با فتنه» نام برده شده‌است