آهنگ دوست از رضا یزدانی

متن آهنگ دوست از رضا یزدانی
بزرگ بود
و از اهالی امروز بود
و باتمام افق های باز نسبت داشت
و لحن آب و زمین را چه خوب می فهمید
صداش به شكل حزن پریشان واقعیت بود
و پلك هاش مسیر نبض عناصر را به ما نشان داد
و دست هاش ، هوای صاف سخاوت را ، ورق زد
و مهربانی را ، به سمت ما كوچاند
و او به شیوه باران پر از طراوت تكرار
و او به سبك درختان ، میان عافیت نور منتشر می شد
همیشه كودكی باد را صدا می زد
همیشه رشته صحبت را، به چفت آب گره می زد
و بارها دیدیم ، كه با چه قدر سبد
برای چیدن یك خوشه ی بشارت رفت
ولی نشد ، كه روبروی وضوح كبوتران بنشیند
و رفت تا لب هیچ و پشت حوصله نورها دراز كشید
و هیچ فكر نكرد
كه ما میان پریشانی تلفظ درها
برای خوردن یك سیب
چه قدر تنها ماندیم
بزرگ بود و هست
بزرگ بود و هست
بزرگ بود و هست
بزرگ بود و هست
بزرگ بود و هست