آهای خبردار

یاد چادر گل گلی منیژه میفتم. یه عطری داشت که اسم نداشت. عطر خودش بود. هوش از سرم میبرد و همه غمهای عالم رو میشست و میبرد. الان که نیست غمها رو هم پشته پشته قد میکشن. هیچ چی هم نمیشوره ببره. تف به گور بابای اونی که یادمون داد مرد که گریه نمیکنه.
بقیه در
http://free-charges.com/3358