محمدرضا شجریان - تصنیف چشم یاری

ما ز یاران ، چشم یاری ، چشم یاری داشتیم
ما ز یاران ، چشم یاری ، چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آن چه می پنداشتیم ، آن چه می پنداشتیم

ما ز یاران ، چشم یاری ، چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آن چه می پنداشتیم ، آن چه می پنداشتیم

تا درخت دوستی برکی دهد
تا درخت دوستی برکی دهد ، حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت و گو ، آیین درویشی نبود ، آیین درویشی نبود
گفت و گو ، آیین درویشی نبود ، آیین درویشی نبود
ور نه با تو ماجراها ، ماجراها داشتیم

شیوه ی چشمت ، فریب جنگ داشت
شیوه ی چشمت ، فریب جنگ داشت
ما ندانستیم ، ندانستیم و صلح انگاشتیم

گلبن حسنت ، نه خود شد دلفروز
گلبن حسنت ، نه خود شد دلفروز
ما دم همت ، دم همت بر او بگماشتیم

شیوه ی چشمت ، فریب جنگ داشت
شیوه ی چشمت ، فریب جنگ داشت
ما ندانستیم ، ندانستیم و صلح انگاشتیم

نکته ها رفت
نکته ها رفت ، نکته ها رفت و شکایت کس نکرد
جانب حرمت فرو نگذاشتیم



مدتی ست که وقتی این تصنیف را میشنوم ذهنم در گیر آقای سیاست مدار می شود و اینکه
ادمی مخفی است در زیر زبان - - - این زبان پرده ست بر درگاه جان
چونکه بادی پرده را در هم کشید - - - سر صحن خــــانه شد بر ما پدید

بله - زبانی که نه تنها اسطوره تکرار ناپذیر هنر ایران را آنطور که در شان هنر است سپاسگزار نشد ، که با همان نگاه کهنه و مطرود به جنگ سایر گنجینه های هنر و موسیقی نیز تاخت...
اما چه سود.... ما ندانستیم....
این جفا پیشگی نیز میگذرد و زخم های ترمیم ناپذیر شما بر پیکر هنر جاویدان بر جای خواهد ماند.
کاش بدانید ...

«کنسرت محمدرضا شجریان و گروه شهناز - ۲۰۱۱ - دبی»