مثنوی معنوی حکایت مارگیر کی اژدهای فسرده را مرده پنداشت

مارگیری سمت کوهسار می‌رود تا ماری را بگیرد. بعد از گشتن و رنج بسیار اتفاقا اژدهایی را هم پیدا می‌کند. با دیدن آن شگفت زده می‌شود و برای اجرای نمایش آن را از کوهستان یخ زده پایین می‌برد. همه مردم دور او جمع می‌گردند و حیران و شگفت زده از نمایش اژدها می‌شوند. مولانا جلال الدین محمد بلخی می‌گوید:
خویشتن را آدمی ارزان فروخت / بود اطلس خویش بر دلقی بدوخت
در این جریان جان‌های زیادی از دست می‌رود؛ یعنی اولین چیزی که باعث میشود انسان ارزش خود را از دست بدهد، شگفت زده شدن بی مورد است. به علاوه، مولانا می‌گوید: هر موجود بی جانی جاندار است، همچنان که قرآن می‌گوید تسبیح خدا می‌‍کند. این شعر بسیار مشهور است که در این داستان آمده:
ما سمیعیم و بصیریم و خوشیم
با شما نامحرمان ما خامشیم