تصاویر حامد کناریوند تکواندو کار تیم ملی | مایلم به تیم ملی

از چه سنی ورزش را شروع کردید؟ آیا از ابتدا تکواندو رشته ورزشی شما بوده است؟

حامد کناریوند هستم در ٢٦ فروردین ١٣٦٦ تقریبا در اواخر جنگ در شهر ایلام متولد شدم.کودکی درس خوان و ورزشکار , که با تمام وجود هم درس میخواند هم در فکر قهرمانی بود. در کلاس پنجم در هر دو آزمون مدارس استعداد های درخشان ( تیزهوشان ) و نمونه دولتی قبول شدم که در نهایت راهی مدرسه تیزهوشان شدم و دوره ی راهنمایی را آنجا گذراندم. در مقطع دبیرستان با توجه به اینکه پیشنهاد های بسیاری از تیم های مطرح پایتخت داشتم مجبور شدیم که به کرج مهاجرت کنیم.در کنکور در رشته ی مهندسی شیمی طراحی فرایندهای صنایع نفت در دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب قبول شدم و تا مقطع دکترا در همین دانشگاه تحصیل کردم. در سال ٢٠١٧ نیز به همراه همسرم به فرانسه مهاجرت کردیم. در سال ١٣٧٢ در اواخر ٥ سالگی تکواندو را نزد اساتید عزیزم باج و دارابی در شهر ایلام آغاز کردم. که آن شروعی بود بی پایان تا امروز.

_ دلیل انتخاب این رشته و مشوق شما در زمینه ادامه دادن آن چه کسی بوده است ؟

من در یک خانواده کاملا ورزشی به دنیا آمدم , پدرم کارمند تربیت بدنی بود و در بیشتر حوزه های ورزش تخصص داشت وبه طبع دوستان مربی زیادی داشت. و اساتید پایه ی من نیز از دوستان پدر بودند. مادرم هم در رشته ی تیراندازی عناوین متعددی کسب کردند. به لطف شغل پدر بسیاری از ساعت های کودکی را در سالن های ورزشی سپری می کردم و حتی بسیاری از قهرمانان را از نزدیک می دیدم. به یاد دارم که در همان ابتدای شروع فعالیت من در تکواندو , پدرم به عنوان سرپرست تیمی از تکواندو عازم اسپانیا شد و اسامی قهرمانان بزرگی چون فریبرز عسکری و مجید افلاکی در همان کودکی در ذهن من نقش بست که بعدها در تیم های مختلف و تیم ملی افتخار شاگردی این اساتید نصیب من شد.

_ دریافت اولین کمربند در چه سنی و آخرین کمربندی که گرفتید در چه سنی بوده است؟ در صورت امکان ترتیب ها را بفرمایید.( در حال حاضر دارای چه درجه ای از مربی گری هستید)؟

من در ٩ سالگی موفق به اخذ کمربند مشکی شدم و در حال حاضر دارای کمربند مشکی دان ٥ و مربی درجه دو بین المللی هستم.

_مقام هایی که از آغاز فعالیت حرفه ایتان در این رشته کسب کردید تا کنون؟ و در چه تیم هایی فعالیت داشته و در بخش آموزش چه فعالیت هایی در ایران داشته اید؟

برای من افتخار بزرگی محسوب می شود که در تمام رده های سنی از خردسالان تا بزرگسالان قهرمان کشور شده ام. اولین قهرمانی کشور من برمیگردد به سال ١٣٧٤ که نقره کشور رو در ٢٤ کیلو کسب کردم تا آخرین قهرمانیم در رده بزرگسالان در ٢٣ سالگی و در سنگین وزن که بعد از آن به ناچار از ورزش قهرمانی خداحافظی کردم. در این بین عناوین متعددی در لیگ برتر و جام باشگاههای آسیا و جام فجر به همراه تیم های دانشگاه آزاد و سایپا کسب کردم. همچنین در سالهای حضورم در تیم های ملی امید و بزرگسالان به مسابقات مختلف در کشورهای انگلستان , صربستان ,هند,... اعزام شدم وکسب مدال کردم.بطبع هر ورزشکاری پس از دوران قهرمانی به مربیگری و بحث آموزش فکر می کند و من هم از این قاعده مستثنی نبودم.

_چالش ها و موانعی را که در این رشته ورزشی به عنوان یک ورزشکار حرفه ای با آن مواجه بودید چه بودند؟

به نظر من مسائل مالی همیشه دغدغه ی ورزشکاران بوده و خواهد بود اما مسئله ی بسیار مهمی که خیلی کم به آن پرداخته میشود مسئله ی روحی روانی ورزشکاران حرفه ایی است. موضوعی که من به عینه با آن دست و پنجه نرم کردم .اگر هنگام آسیبی که دیدم و باعث شد به کل ورزش قهرمانی را در سن پایین فراموش کنم, یک روانشناس در کنارم بود شاید تا همین حالا می توانستم مسابقه دهم. همانطور که بسیاری از رقبای بنده همچون سجاد مردانی عزیزم و محمه چو بازیکن سرشناس انگلیسی هنوز در کورس قهرمانی قرار دارند و در دو المپیک حضور داشتند.

_ به عنوان یک مربی حرفه ای در رشته تکواندو، جایگاه تیم ملی تکواندو ایران را در جهان چگونه ارزیابی می کنید؟

ببینید ایران یکی از قدرت های تکواندو جهان است و این جایگاه را نیم توان به آسانی از ایران گرفت.

.آیا جایگاه ایران در تکواندو جایگاه مطلوبی است؟ در صورت بله و یا خیر دلایل آن را بفرمایید.

متاسفانه یا خوشبختانه امروزه حضور در المپیک نیازمند جایگاه بالا در رنکینگ است , به همین خاطر کشورهای مختلف با تمام قوا در حال سرمایگذرای و حضور اکثریت در تورنمنت های مختلف در اقصی نقاط دنیا هستند ولی کشور ما با توجه به شرایط اقتصادی حال حاضر قادر به حضور در این تورنمنت ها نیست به همین دلیل از کورس قهرمانی جا مانده است و جایگاه ایران را از سکوهای جهانی پایین کشیده است.