موسیقی محلی ایرانی:مازندران / موزیک ویدیو مازندرانی لاکسری

حوض نوازی یکی از آداب و رسوم موسیقایی مردم مازندران است که در گذشته ارتباط مستقیمی با زندگی خانگی مردم این منطقه داشته است.
زنان مازندرانی در دهه های اخیر از حوض های مسی برای چند منظوره استفاده می کردند. روزانه از لگن ها برای کارهای خانه مانند شستن لباس، تفاله پختن نان، حمل غذا و برخی لوازم سبک خانه استفاده می کردند و همچنین در مواقعی که وقت داشتند یا در حلقه های شادی لگن اضافی داشتند دور هم جمع می شدند و با ریتم شادی شروع به نواختن کرد که ضرب و ترازو متعلق به این منطقه است. با توجه به اینکه محفل زنانه بود، رقص چکوسما که رقص بومی بود می‌رقصیدند.
به طوری که زنان حامی حوض نوازی بودند، به تدریج در دورهمی ها و جشن ها و محافل شاد مردم مازندران می نواخت و جزئی جدانشدنی از موسیقی شاد مردم این استان شد. حوض‌بازانی که در نواختن مهارت بیشتری داشتند، در جشن‌ها و عروسی‌ها با هنر خود بخشی از مراسم را اداره می‌کردند و اگر بیش از یک نفر بود، دور آن کنار هم می‌نشستند و به نوبت بدون قطع شدن حوض می‌رفتند، زیرا خیلی خسته بشه گاهی اوقات دو نفر یک حوض بازی می کردند.
صدای حوض نیز از نکات مهم سنت موسیقی بود. یعنی جنس، اندازه و حتی شکل قوس حوض مستقیماً با صدای آن ارتباط داشت. به همین دلیل، گاهی اوقات ممکن است بگوییم که کسی تابه یا لگن بهتری برای بازی دارد.
نوازندگان حوضه گاهی از نعلبکی یا سینی فلزی کوچکی استفاده می کردند که در زمان های قدیم به عنوان بشقاب مورد استفاده قرار می گرفت تا صدای بهتری از سازهای چند منظوره خانگی خود تولید کنند. به گونه ای که باید کنار آنها نشست و بشقاب یا بشقاب را خیلی نرم و آهسته با یکی دو انگشت نگه داشت تا ضربه های نوازنده حوضه باعث حرکت آن شود. ضربات این بازیکن حوضه باعث لرزش آرام روی حوض و زیر انگشتان دستیارش شد و همزمان صدای دوم شنیده شد. کاری که این بشقاب یا بشقاب انجام می‌داد، مشابه عملکرد توییترها روی تقویت‌کننده‌ها و بلندگوهای امروزی است که با پخش صداهای کوچک، موسیقی را جذاب‌تر می‌کند.